برای آن که بتوان در مورد ظرفیت فن کویل و نحوه محاسبه آن به درک درستی رسید لازم است که ابتدا در مورد اجزای تشکیل دهنده آن اطلاعاتی کسب کنیم. فن کویل یکی دیگر از سیستم هایی است که در تهویه مطبوع مورد استفاده قرار می گیرد. اجزای تشکیل دهنده یک فن کویل شامل: کویل های گرمایش و سرمایش هستنند که این کویل ها اغلب لوله هایی هستند از جنس مس و یا آلومینیوم که بیشترین سازگاری را در سیکل های تهویه مطبوع دارند. همچنین از دیگر اجزای تشکیل دهنده فن کویل دو نوع شیر فلکه و شیرهای هواگیری است. فن، فیلتر های هوا، ترموستات، هیومیدستات که یک نوع رطوبت سنج است از دیگر اجزای تشکیل دهنده فن کویل هستند.
فن کویل ها به انواع مختلفی تقسیم بندی می شوند: فن کویل های سقفی، فن کویل های زمینی و فن کویل های کانالی که ظرفیت فن کویل در هر کدام از آن ها با یکدیگر متفاوت است. معمولا ظرفیت فن کوئل کانالی به نسبت دو نوع دیگر ظرفیت بالاتری دارد و در سه نوع فن کویل سقفی توکار، روکار و یا دیواری ایستاده وجود دارند.
مقدار آن تابع پارامترهای زیادی اعم از ارتفاع از سطح دریا، دمای ورودی آب، دمای خروجی آب، رطوبت نسبی محیط، دمای هوای ورودی فن کویل و … است.
برای محاسبه ظرفیت لازم است که بار سرمایی محیط محاسبه شود. نکته ای که لازم است به آن اشاره شود این است که بار سرمایی محیط در پیک گرما در نظر گرفته شود. برای محاسبه بار سرمایی جهت به دست آوردن ظرفیت فن کویل لازم است که جنس دیوارهای محیط، درها و پنجره های به کار رفته، حتی تعداد نفراتی که در محیط فعالیت می کنند، تجهیزات و سیستم هایی که در آن فضا کار می کنند همگی در به دست آوردن بار سرمایی موثر هستند مورد توجه قرار می گیرند.
برای محاسبه باید بار برودتی ساختمان محاسبه شود.بار برودتی ساختمان از ضرب سه پارامتر زیر به دست می آید:
در نهایت ظرفیت فن کوئل بر حسب cfm از رابطه زیر محاسبه می شود:
در شکل زیر جدول ظرفیت فن کوئل برای مساحت های مختلف ارائه شده است. همان گونه که انتظار می رود هرچقدر ظرفیت فن کویل بالاتر باشد مساحت بیشتری را پوشش می دهد.
رابطه ظرفیت فن کویل و مساحت محیط
در صورتی که یک فن کویل جوابگوی تهیه هوای مورد نیاز برای محیط نباشد لازم است که از چند فن کویل برای آن محیط استفاده شود.