در این مطلب به بررسی انواع فن کویل از منظر مکان و موقعیت نصب، نحوه تأمین هوای تازه و سرمایشی و گرمایشی بودن میپردازیم.
فن کویل از نظر روکار یا توکار بودن به شرح زیر است:
فن کویل های زمینی که امروزه دارای تقاضای زیادی هستند، به منظور کاهش سر و صدا و ایجاد آسایش بیشتر از دمنده ABS در فن کویل های زمینی استفاده میشود.
این فن کویل ها قابل استفاده در مکانهای مختلف از جمله اداره ها، هتل ها، آپارتمان ها و… هستند و طراحی بدنه زیبای آنها هارمونی بینظیری در فضاهای مختلف ایجاد میکند. قابلیت جابجایی بهتری دارند، راحتتر تعمیر میشوند. اما کمی سر و صدا دارند.
فن کویل زمینی به صورت ایستاده هم عرضه میشوند. فن کویل های زمینی معمولاً مکش هوا را از پایین و دهش هوا را از بالای دستگاه انجام میدهند.
در مکانهایی که نیاز به بازسازی دارند و امکان شکافتن سقف و جانمایی فن کویل های سقفی وجود ندارد، استفاده از فن کویل های زمینی میتواند گزینه بسیار مناسبی باشد. هوادهی آنها از چند طرف یا یک طرف بهصورت های بالازن، روبرو زن و شیبدار میتواند باشد و معمولاً در ظرفیتهای هوادهی بین 150 تا 1000 فوت مکعب بر دقیقه (CFM) ساخته میشوند.
کنترل دقیق درجه حرارت توسط شیر سه راهه موتوری صورت میگیرد. نصب فن کویل های زمینی به آسانی و بهسرعت انجام میشود و امکان نصب اتصالات از راست به چپ و یا برعکس وجود دارد.
فن کویل های دیواری معمولاً به دلیل شباهت ظاهری ای که به کولرهای اسپلیت دارند، مورد اشتباه قرار میگیرند. این دستگاهها همانطور که از نام آنها پیداست، بر روی دیوار نصب میشوند. امروزه به دلیل قرارگیری این دستگاه بر روی دیوار (که میتواند محل نصب تابلو باشد.) از این نوع فن کویل کمتر در ساختمانهای مسکونی استفاده میشود. فن کویل های دیواری در فضاهای تجاری مانند بانکها و مغازهها به دلیل نصب آسانتر و همچنین مکانهایی که نیاز به بازسازی دارند و امکان لولهکشی مجدد و خرابکاری ساختمان وجود ندارد، مورد استفاده قرار میگیرند. نوع دیواری معمولاً بهصورت روبرو زن و با ظرفیت هوادهی بین 300 تا 600 فوت مکعب بر دقیقه (CFM) ساخته میشوند.
فن کویل کاستی معمولاً زیر سقف کاذب نصب شده و فقط دریچه هوای خروجی آن دیده میشود.
این فن کویل ها در مدلهای مختلف یک، دو و چهار طرفه و با ظرفیت هوادهی بین 300 تا 1500 فوت مکعب بر دقیقه (CFM) ساخته میشوند. معمولاً از این نوع فقط در ساختمانهایی که دارای سقف کاذب هستند استفاده میشود تا تنها دریچههای آن در معرض دید قرار بگیرد.
فن کویل های کاستی یکطرفه نیز میتواند گزینه مناسبی جهت جایگزینی در ساختمانهای مسکونی بهجای فن کویل های سقفی توکار باشد.
روش کنترل میزان دما و حجم هوا در این دستگاهها معمولاً از طریق ریموت کنترل انجام میگیرد.
این دستگاهها که سینی درین (جهت جمعآوری آب تقطیر شده و هدایت آن به بیرون) ندارند، از طریق پمپ درین آب تقطیر شده را به بیرون هدایت میکنند.
تفاوت فن کویل چهار طرفه آن با فن کویل مدل یکطرفه در این است که هوای خروجی از چهار جهت در محیط پخش میشود.
قیمت فن کویل کاستی در مقایسه با فن کویل کانالی ارزانتر است زیرا نیاز به کانالکشی ندارد.
در صورتیکه یک سیستم تهویه مطبوع در ساختمان باشد (مثل هواساز و ایرواشر) و هوادهی از این کانالها صورت بگیرد، فنکوئلهای کانالی در پایانههای خروجی استفاده شده که میتوانند هوای تصفیهشده را بهدلخواه گرم یا سرد نمایند به سه شکل داکت فن کویل توکار سقفی، روکار سقفی و روکار ایستاده دیواری موجود هستند. نوع توکار آن نسبت به روکار کم صداتر است و کاربرد بیشتری دارد. فن کویل های کانالی معمولاً به دلیل صدای بالا و حجم هوای زیاد به نسبت دیگر انواع آنها در راهروهای ساختمانهای تجاری، لابیها و همچنین مکانهایی با ارتفاع کف تا سقف زیاد مورد استفاده قرار میگیرند. معمولاً در ظرفیت هوادهی بین 800 تا 2200 فوت مکعب بر دقیقه (CFM) ساخته میشوند در این مدل و مدل کاستی سایز دستگاه اهمیت زیادی دارد چرا که باید با سایز کانال و محفظه مورد نظر تطابق داشته باشد.
این دستگاهها که بیشترین تقاضا را در ساختمانهای مسکونی دارند، به دلیل سادگی و سطح صدای بسیار پایین، دارای محبوبیت بالایی میباشد. فن کویل سقفی توکار درون سقف کاذب طبقات قرار داده میشود. دریچه هوادهی و همچنین دریچه دسترسی به این دستگاه مطابق با سلیقه خریدار ساخته و نصب میگردد، در کنار این مزایا میتوان به قیمت پایین این دستگاه نسبت به انواع دیگر نیز اشاره کرد. فن کویل سقفی توکار معمولاً در ساختمانهای مسکونی، اداری و … نصب و اجرا میگردد. این دستگاهها معمولاً از ظرفیت 200 تا 1200 CFM تولید میشوند.
فن کویل ها از نظر تأمین هوای تازه به دو صورت مورد استفاده قرار میگیرند.
اگر فن کویل فقط به عنوان گرمایش و سرمایش مورد استفاده قرار بگیرد، باید هوای تازه توسط سیستم هواساز مرکزی تأمین شود. در این حالت هواساز از طریق یک کانال، هوای تازه را پس از فیلتر کردن (و نیز در صورت نیاز تنظیم رطوبت آن) وارد ساختمان کرده و آن را توزیع میکند. معمولاً در ساختمانهایی که از سیستم فن کویل در آن استفاده میشود، هواساز هوای تازه را فقط وارد راهروها و راهپلههای موجود در ساختمان میکند تا ضمن تأمین اکسیژن کافی در ساختمان، دمای این قسمتها را نیز به دمای اتاقها و سالنها نزدیک کند.
هواسازها دستگاههای با ابعاد نسبتاً بزرگی هستند که وظیفه تأمین هوای تازه، سرد یا گرم کردن آن، فیلتراسیون و در برخی موارد تنظیم رطوبت هوا را بر عهده دارند. نکته اینکه هواساز نیز همانند فن کویل دارای کویل آب سرد و کویل آب گرم است و این آب سرد و گرم از طریق چیلر (یا مینی چیلر) و بویلر موتورخانه (یا پکیج گازسوز) تأمین میشود.
اگر فن کویل علاوه بر سرمایش و گرمایش ، هوای تازه مورد نیاز را نیز تأمین کند، دیگر به هواساز مرکزی و تجهیزات آن نیاز نبوده و هوای تازه از طریق دریچه پشت فن کویل و توسط فن به درون محیط کشیده میشود. در این حالت کانالهای توزیعکننده هوا از یک طرف به هوای آزاد بیرون از ساختمان راه دارند تا بتوانند هوای تازه را (پس از عبور دادن از فن کویل) وارد ساختمان کنند و از طرف دیگر به اتاقها و سالنها. مزیت این روش حذف دستگاه هواساز مرکزی است ولی این روش به خوبی روش هواساز نمیتواند هوای تازه را فیلتر نماید. در ضمن اگر به تنظیم دقیق رطوبت نیاز باشد، بایستی حداقل از یک هواساز در ساختمان استفاده شود.
معمولاً برای تأمین هوای تازه ، روش اول (استفاده از دستگاه هواساز) به کار میرود.
فن کویل دو لولهای
فن کویل چهار لولهای
در نوع دو لولهای، یک لوله برای ورود جریان آب سرد یا گرم و یک لوله برای خروج آن است. در نوع چهار لولهای ، یک لوله مخصوص ورود آب سرد و یک لوله مخصوص ورود آب گرم و دو لوله دیگر برای خروج آنهاست. مزیت چهار لولهای این است که اگر در یک ساختمان با تعداد زیادی فن کویل، تعدادی از واحدها به سرمایش و تعدادی به گرمایش (بهطور همزمان با هم) نیاز داشته باشند، نوع چهار لولهای این نیاز همزمان را به خوبی تأمین میکند ولی نوع دو لولهای نمیتواند زیرا در تمامی دستگاهها بهطور همزمان یا آب سرد جاری است یا آب گرم. از این رو مدل چهار لولهای برای چنین ساختمانی مناسبتر است.سیستم دو لوله ارزانتر، کم جا تر و آسان تعمیر هستند. به همین دلیل طرفداران بیشتری دارند.